Inkluz - jubiler i szlifiernia kamieni jubilerskich

Na początku była pasja Wszystko zaczęło się od umiejętności i wiedzy mojego ojca Mariana Pala. Uczył się w Technikum Mechaniki Precyzyjnej. Praca z dokładnymi urządzeniami, wiercenie, toczenie, skrawanie – od zawsze były jego konikiem. Druga jego pasja to turystyka. Piesze wędrówki, przyroda, kamienie, to co go otaczało fascynowało mojego ojca. Po technikum przyszedł czas na pracę – na kolei jako tokarz. Dzięki temu miał dostęp do różnych narzędzi. Po jednej z wycieczek w Bieszczady pojawił się pomysł, żeby wyszlifować kamień, który sam wykopał (kilofem) – razem ze znajomymi. Próbował szlifować na wiele różnych sposobów, w końcu – metodą prób i błędów udało się osiągnąć zamierzony efekt. Pomysł na jubilerstwo na poważnie zrodził się w latach ’70, około 1975 roku. Początkowo praca polegała na wykonywaniu zleceń od znajomych, ktoś potrzebował oszlifowanego kamienia, naprawy biżuterii itd. Niska pensja na kolei zmusiła do wzięcia jubilerstwa bardziej na serio. Pojawiły się giełdy minerałów, a dzięki nim można było podratować domowy budżet.

Sytuacja zmieniła się dzięki spotkaniu na jednej z giełd minerałów Pana Zbyszka – który pracował w USA przez 10 lat. Wrócił do Polski (jeszcze za komuny), otworzył firmę i zaczął produkować biżuterię. Jego pomysł na biznes polegał na produkcji towaru według standardów amerykańskich – o najwyższej możliwej jakości. W Polsce produkty zbytku (żeby tylko zbytku…) były toporne, ten człowiek przywiózł ze sobą nowe, odświeżające trendy i pomysły. Zupełnie nowe podejście do tego oklepanego tematu. Zapytał mojego ojca, czy może oszlifować biżuterię w taki sposób, żeby kamień nie odcinał się od złota, w którym był oprawiony. Tak, żeby wszystko było gładkie. Twardy kamień z miękkim złotem. „Jeśli ludzie to robią – to jest możliwe” – pamiętam jak powtarzał mi to ojciec. Dzięki temu podejściu metodą prób i błędów, ucząc się nowych rzeczy i poszukując w literaturze fachowej (tak trudnej do zdobycia w czasach bez internetu, do tego w kraju komunistycznym) po kilku miesiącach opracował narzędzia do tego. Udało się! Ruszyła praca, na początku polegała na szlifowaniu biżuterii w małym pokoju w mieszkaniu w bloku.

Zleceń od Pana Zbyszka było coraz więcej. Na rodzinnej naradzie zapadła ostateczna decyzja – dosyć pracy w domu! Pora znaleźć nowe miejsce, każde będzie dobre. Było trudno. Udało się wynająć klitkę w prześwicie. Małą, ciasną, ale w końcu coś zaczęło się dziać! Na początku były to tylko prace dla jednego klienta. Inni klienci, to byli znajomi, którzy potrzebowali pomocy z biżuterią. Wieść zaczęła się nieść i coraz częściej do drzwi pukali jubilerzy, którzy również potrzebowali fachowej pomocy. Wtedy ojciec zaczął iść w kierunku jubilerstwa nie tylko szlifowania kamieni. To był dla niego – po raz kolejny – czas nauki nowych rzeczy związanych z obróbką metali, z metaloplastyką Dla Zbyszka pracy było coraz mniej, bo on poszedł w innym kierunku, ale znajomość pozostała. Zakład zaczął zajmować się zleceniami dla klientów i dla jubilerów. Po latach zakład przeniósł się na ulicę Turkusową 1A, gdzie jest do tej pory. Potrzeba było większego miejsca, gdzie zmieściliby się pracownicy i magazyn. Cały czas mamy szczęście do ulic – zakład jubilerski najpierw był na Perłowej, teraz jest na Turkusowej.